[Në foto: Presidenti francez Emmanuel Macron të hënën në Dresden]
Fjalimi i presidentit francez para Kishës së grave [Frauenkirche] të Dresdenit ishte emocionues. Megjithatë, ajo që nevojitet tani janë ide konkrete për Evropën. Macron kishte pak për të ofruar.
Morten Freidel [NZZ]
Në vizitën e parë shtetërore të një presidenti francez në Gjermani pas 24 vjetësh, Emmanuel Macron zgjodhi të flasë për çështje esenciale. Ashtu si Charles de Gaulle në vitin 1962, ai mbajti një fjalim para të rinjve përpara Pallatit Ludwigsburg. Dhe si presidenti me ndikim i pasluftës, Macron zgjodhi gjithashtu një sfond barok si sfond të tij. Duke u përcaktuar që fjalimin ta mbajë tek Kisha e grave në Drezden [Frauenkirche] ai zgjodhi prapavijën më mbresëlënëse.
Megjithatë, është e diskutueshme nëse ndikimi i fjalëve të tij do të jetë diku afër atij të de Gaulle. Fakti që Macroni mbajti një fjalim të mirë nuk e ndryshon këtë, as nuk e ndryshon faktin që ai kishte të drejtë me shumë nga deklaratat e tij. Është e vërtetë që “Evropa jonë” mund të vdesë, siç tha Macron në Dresden. Është e vërtetë që sot Europa është e kërcënuar në disa mënyra. Rusia e bën këtë përmes luftës kundër Ukrainës dhe armatimit masiv, Kina përmes një politike tregtare që është gjithmonë edhe politikë e fuqisë. Për më tepër, ekziston një Amerikë që është izoluar gjithnjë e më shumë për disa vite, duke përfshirë edhe periudhën nën Presidentin Joe Biden.
Macron kishte gjithashtu të drejtë kur theksoi se BE-ja tani kërcënohet gjithnjë e më shumë nga brenda. Forcat anti-evropiane po marrin vrull në shumë vende anëtare. Mes tyre, me një entuziazëm të veçantë spikat AfD në Gjermani.
Gjelbrim frëng i përhershëm
BE-ja duhet të gjejë zgjidhje për këto probleme. Ajo që është veçanërisht e rëndësishme është bashkëpunimi i dy shteteve anëtare më të fuqishme – Gjermanisë dhe Francës. Dhe pikërisht këtu fillon problemi. As pasioni i Macronit nuk mund të maskonte konfliktet e thella të interesit që ekzistojnë prej vitesh mes këtyre vendeve.
Përkundrazi, sa më gjatë fliste, aq më qartë bëheshin dallimet të dukshme. Në Dresden, për shembull, presidenti francez foli për huamarrjen e përbashkët, veçanërisht për projektet e armatimit. Kjo është një ngjyrë franceze me gjelbërim të përhershëm që tani tingëllon aq e lodhur sa që as sfondi i Dresdenit nuk mund ta pranojë. Macron vështirë se mund të shpresojë për mbështetjen gjermane këtu, madje as nga kancelari Olaf Scholz.
Edhe më keq: propozimi i tij vështirë se do të avanconte BE-në. Borxhet e përbashkëta ndihmojnë vetëm për aq kohë sa ka para. Nuk ka reforma urgjente dhe kur paratë harxhohen, borxhet janë më të larta. Prandaj, një rigjallërim i vërtetë mund të vijë vetëm nga një BE, shtetet anëtare të së cilës rregullojnë borxhet e tyre kombëtare ose të paktën i mbajnë ato në një nivel të tolerueshëm.
Vendet e Evropës Lindore tregojnë se si të paguajnë projektet e armatimit pa borxh të përbashkët. Shumë shpenzojnë më shumë se 2 për qind të prodhimit të brendshëm bruto për mbrojtje, relativisht në heshtje.
Një ekspozim publik problematik
Gjermania dhe Franca janë gjithashtu shumë larg njëra-tjetrës në shumë fusha të tjera. Francezët nuk e kanë problem të vendosin tarifa ndëshkuese ndaj Kinës. Prodhuesit e tyre të makinave pothuajse nuk janë të përfshirë atje. Prodhuesit gjermanë, nga ana tjetër, mund të pësojnë dëme serioze. Kina është një treg i rëndësishëm për Volkswagen-in, Mercedes-in dhe BMW-në.
Këto janë vetëm konfliktet më të dukshme të interesit gjermano-francez. Ka të tjera në politikën energjetike dhe politikën e mbrojtjes. Institucionet evropiane janë shpesh fusha në të cilën të dy vendet bëjnë betejat e tyre. Asnjë fjalim sado I gjatë qoftë, pavarësisht sa i suksesshëm, nuk mund ta mbulojë atë. Ajo që nevojitet janë koncepte politike që janë të pajtueshme për të dy vendet. Sholci [Scholz] dhe Makroni [Macron] janë përgjegjës këtu.
Megjithatë, vetë kancelari gjerman ka bërë shumë për të dëmtuar marrëdhëniet gjermano-franceze. Në janar, ai udhëzoi BE-në të përpilojë një listë se kush i jep ndihmë ushtarake Ukrainës dhe sa. Në fakt, Franca është shumë prapa Gjermanisë. Por, ky ekspozim publik duhet ta ketë mërzitur Macron-in. Nuk duhet ta trajtoni kështu një vend që e quani partner në çdo rast. Kjo i bën më të vështira konsultimet konfidenciale në të cilat mund të bëhen kompromise. Dhe kjo është ajo që ka rëndësi tani.
[Origjinali: https://www.nzz.ch/meinung/zukunft-der-eu-macrons-rede-kann-deutsch-franzoesische-graeben-nicht-ueberdecken-ld.1832426]
