Nga Marcus Andreopoulos, PhD [Geopolitical Monitor; 30 maj, 2024]
Arrestimi i shtetasit gjerman Jian Guo më 23 prill 2024, e katapultoi partinë Alternativa për Gjermaninë (AfD) përsëri në qendër të vëmendjes të politikës gjermane dhe evropiane. I akuzuar se ka vepruar si agjent i Partisë Komuniste Kineze (CCP), Guo kishte qenë asistent parlamentar i Maximillian Krah, tani kandidati kryesor i AfD-së në zgjedhjet e ardhshme evropiane. Nëse janë të vërteta, këto pretendime paraqesin një përpjekje tjetër të CCP për të kompromentuar dhe spiunuar mjedisin politik të Perëndimit, duke përdorur një strategji të provuar dhe të testuar. Për AfD-në, arrestimi i Guo ngre pyetje të mëtejshme në lidhje me lidhjet e ngushta të partisë me Kinën, duke forcuar pikëpamjen se ajo është bërë një kalë trojan për aktorët e shtetit armiqësor për të minuar demokracinë gjermane dhe evropiane.
Krah nuk është politikani i parë i AfD-së që ka lidhje të turbullta me regjimet autoritare, pasi më parë është marrë në pyetje nga FBI për gjoja marrjen e pagesave nga agjentët rusë. Një tjetër kandidat kryesor i AfD-së për zgjedhjet e qershorit të Parlamentit Evropian, Petr Bystron, ka historinë e tij të trazuar me aktorët e shtetit armiqësor. Në të njëjtën javë që u publikua lajmi për ndihmësin e Krah-ut, Bystron u akuzua se mori 20,000 euro nga një transmetues lajmesh pro-Kremlinit, Voice of Europe. Akuzat u nxorrën në dritë nga inteligjenca çeke, e cila pretendoi se kishte prova video të Bystron-it duke marrë paratë nga një figurë e lartë brenda Zërit të Evropës në një kohë kur faqja e internetit ishte sanksionuar nga qeveria çeke. Këto zhvillime, së bashku me faktin se anëtarët e AfD-së ishin ftuar për të ‘vëzhguar’ zgjedhjet e fundit të Rusisë, e ekspozojnë AfD-në si një nga shumë kanalet e ndikimit rus në Evropë.
Për Moskën, përfitimet e ndjekjes së një marrëdhënieje të tillë janë të qarta – dhe Pekini e ka marrë qartësisht vëmendjen. Gjatë vitit 2023, AfD bëri vazhdimisht betejat e Kremlinit në Gjermani, me degën bavareze të partisë duke bërë thirrje për një zhvendosje nga Perëndimi, për të ndaluar armatimin e Ukrainës dhe për të hequr të gjitha sanksionet kundër Rusisë. Nga këndvështrimi i Putinit, kjo strategji nuk synon të ndikojë në vendimmarrjen gjermane për të miratuar në fakt ndonjë nga këto masa, por thjesht të futë ide të tilla në diskursin politik të vendit, duke ngatërruar debatet për Rusinë. Në një kohë kur një kontroll më i madh politik po drejtohet në rrugën e Kinës, aleatët dhe spiunët pranë pushtetit mund të ndihmojnë vetëm në zbutjen e një presioni të tillë. Pavarësisht mungesës së provave, nuk duhet përjashtuar plotësisht potencialin që Pekini dhe Moska po bashkëpunojnë me njëri-tjetrin për të identifikuar pikat e dobëta të mundshme për qëllime të tilla brenda peizazhit politik të Evropës.
Angazhimi kinez me AfD daton të paktën në vitin 2019. Në atë kohë, Krah-u ishte edhe një herë politikani në syrin e CCP. Duke udhëtuar me ndihmësin e tij tashmë të arrestuar Guo, Krah u ftua në një udhëtim të paguar me të gjitha shpenzimet në Kinë nga Huawei, megjithëse Krah kundërshton që kompania shtetërore e teknologjisë ka paguar për ndonjë gjë tjetër përveç një bilete treni. Ky udhëtim erdhi vetëm disa muaj pasi Krah-u u zgjodh për herë të parë në Parlamentin Evropian, duke ngritur shqetësime serioze se ai ishte bërë – ose po bëhej – një aset kinez brenda BE-së. Që nga ky udhëtim, Krah-u i ka përshkruar shqetësimet rreth politikës kineze në Xinjiang si “propagandë anti-kineze pa fakte”, ndërsa mbështet pretendimet territoriale të CCP ndaj Tibetit dhe Tajvanit. Në parlamentin evropian, rekordi i votimit të Krah-ut do të ishte parë në mënyrë të favorshme nga Pekini, me eurodeputetin që i shmangej kritikave ndaj Kinës dhe do të dilte në mbrojtje të Huawei-t.
Edhe një herë, përfituesi i një udhëtimi plotësisht të financuar në Kinë, Krah-u do të shkonte edhe më tej në vitin 2021. Me këtë rast, eurodeputeti i AfD u ftua të vizitonte Rajonin Autonom të Tibetit, në 70-vjetorin e pushtimit kinez të rajonit. Me sa duket në këmbim të “turit” të tij padyshim të kontrolluar fort në Tibet, Krah-u vazhdoi të regjistronte dhe publikonte një video në YouTube, e cila që atëherë është fshirë. Në video, Krah-u shihet duke qëndruar në sfondin e një livadhi piktoresk tibetian, përpara se të lavdërojë PKK-në për administrimin e suksesshëm të provincës. Pavarësisht raporteve për të kundërtën, Krah-u vlerësoi mbrojtjen e Kinës për lirinë fetare në Tibet, duke vënë në dukje se si murgjit lejohen të praktikojnë lirisht besimin e tyre, ndërsa tempuj të rinj ndërtohen falë donacioneve bujare nga shteti. Video të tilla si këto i shtojnë një legjitimitet të madh pretendimeve të Kinës se ato janë një forcë për të mirën në Tibet. Pavarësisht nga besnikëria e tij e dyshimtë, fakti që një anëtar i zgjedhur i Parlamentit Evropian po thotë gjëra të tilla, i shton besueshmërinë atyre që dëshirojnë të denoncojnë pretendimet për keqbërje të CCP në Tibet si gënjeshtra perëndimore.
Për më tepër, ndërsa AfD dhe CCP mund të duken si shokë të çuditshëm, bashkëpunimi i tyre nuk duhet të jetë befasi. Në fund të fundit, në një nivel shumë themelor partia dhe këto vende rreshtohen në disa bindje themelore. AfD, ndër shumë gjëra të tjera, ka mbrojtur prej kohësh politikat izolacioniste, përfshirë euroskepticizmin dhe tërheqjen e mbështetjes ushtarake për Ukrainën. Këto besime përputhen shumë mirë me dëshirën e CCP për të dobësuar BE-në dhe bllokun perëndimor të kombeve që po bëhen gjithnjë e më armiqësore ndaj qeverisë së saj. Prandaj, ndërsa retorika kundër imigracionit e AfD-së mund të sugjerojë se një aleancë midis nacionalistëve gjermanë dhe fuqive të huaja është e pakuptimtë, kur merret parasysh konvergjenca ideologjike e dyshes, partneriteti bëhet shumë më i qartë.
Problemi me ndërhyrjen kineze në Gjermani shtrihet vetëm pas përfshirjes së saj me AfD. Në të njëjtën kohë kur AfD u përfshi në skandale, tre shtetas gjermanë u arrestuan nga policia me dyshimin se kishin spiunuar për Kinën. Tre shtetasit, dy burra dhe një grua, dyshohet se u kishin kaluar ekspertizë teknike ushtarake shumë të vlefshme drejtuesve të tyre të PKK-së në këmbim të parave. Sipas prokurorëve, treshja ishte e motivuar vetëm nga përfitimi financiar dhe nuk kishin asnjë nxitje apo arsye politike tjetër për të bërë atë që bënë. Kjo besohet të ketë qenë pjesë e një fushate spiunazhi shumë afatgjatë, e cila filloi në një moment pas vitit 2002. Tre shtetasit gjermanë u rekrutuan nga Ministria e Sigurisë së Shtetit (MSS), shërbimi sekret kinez, i cili i pagoi dhjetëra mijëra euro për informacionin e transmetuar.
Në përgjigje, ministrja gjermane e Brendshme, Nancy Faeser, deklaroi se qeveria gjermane ishte ‘e vetëdijshme për rrezikun e konsiderueshëm që paraqet spiunazhi kinez për biznesin, industrinë dhe shkencën’, duke shtuar se qeveria do të rriste ‘masat mbrojtëse’ për të. sigurohuni që incidente të tilla të mos ndodhin më. Megjithatë, realiteti është se incidente të tilla po shpalosen jo vetëm në Gjermani, por në të gjithë Perëndimin. Në Mbretërinë e Bashkuar, më 22 prill, dy burra u akuzuan për shkelje të Aktit të Sekreteve Zyrtare, për ndarjen e informacionit me kinezët që konsideroheshin ‘të dobishme për një armik’. Në Gjermani, Rusia ishte gjithashtu e përfshirë në një skandal të saj spiunazhi. Në këtë rast, dy burra u arrestuan me dyshimin se planifikonin sulme sabotazhi, duke përfshirë objektet ushtarake amerikane, në përpjekje për të minuar mbështetjen ushtarake gjermane për Ukrainën.
Si një anëtar i madh i BE-së dhe aleat i NATO-s, Gjermania po përballet tani me një kërcënim të madh nga dy autokracitë më të fuqishme. Përderisa AfD-ja mbetet një farë mënyre për t’u bërë partia në pushtet në Gjermani, skandalet e muajit të kaluar sugjerojnë se Kina i ka vënë sytë vendit, pavarësisht se cila parti politike mban ndikimin më të madh në Bundestag. AfD-ja thjesht i ofron Pekinit dhe Moskës mjetin për të ndikuar në diskursin politik në Gjermani, me synimin për të ndërtuar opozitën ndaj mbështetjes së vendit për Ukrainën, si dhe për të minuar përpjekjet e qeverisë dhe shoqërisë civile për të tërhequr vëmendjen ndaj historisë së Kinës. Abuzimet e të drejtave të njeriut në Xinjiang, Tibet dhe Hong Kong, dhe duke e bindur publikun nga mbështetja e pavarësisë së Tajvanit.
Shënim për autorin: Marcus Andreopoulos është një anëtar i lartë hulumtues në grupin ndërkombëtar të vlerësimit të politikave, tek Fondacioni Azi-Paqësor dhe një ekspert i çështjeve me Grupin Këshillues të Kërcënimeve Globale në Programin e NATO-s për Përmirësimin e Arsimit të Mbrojtjes.
Marcus aktualisht po bën një doktoraturë në histori ndërkombëtare në Shkollën e Ekonomisë dhe Shkencave Politike në Londër (LSE). [Përktheu: ISHGJ]
__________________________________
Burimi: https://www.geopoliticalmonitor.com/the-afd-and-chinas-marriage-of-convenience/
Pikëpamjet e shprehura në këtë artikull i përkasin vetëm autorit(ve) dhe nuk pasqyrojnë domosdoshmërisht ato të ishgj.org